کد مطلب:106961 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150

[صفحه 647]

نقل كرده اند كه دو نفر را خدمت امام (ع) آوردند كه از بیت المال دزدی كرده بودند، یكی از آنها برده ای بود كه متعلق به خود بیت المال بود، و دیگری برده ی كسی بود، امام (ع فرمود: (اما این غلامی كه متعلق به بیت المال است حدی ندارد، در حقیقت بخشی از بیت المال بخشی از مال خدا را خورده است، و اما بر آن دیگری باید حد جاری كرد، و دست او را قطع كردند). عرض الناس یعنی: سایر مردم. و امام (ع) به قیاس مضمری استدلال كرده است كه صغرای آن عبارت است از: پس آن مال خداست كه جزئی جزء دیگر را خورده است. و كبرای مقدر آن چنین است: و هر كه اینطور باشد، دست بریدن ندارد. و اما آن كه دستش را بریدند، مقدار نصاب از مال غنیمت را كه باید نگهداری می شد، دزدیده بود كه هیچ حقی هم در آن نداشت، و اما اگر سهمی داشت، اگر مقدار دزدی شده بیش از سهم او، و در حد نصاب بود، دستش بریده می شد، اگر نه، دست بریده نمی شد.

صفحه 647.